14. Een ochtend Maori en wat daar aan vooraf ging

Memorabele dag

Vandaag is een aparte dag voor ons. Het is hier eerder 30 november dan in NL, waarbij we teruggaan met onze gedachten naar '89. Dus 23 jaar geleden dat Pa overleed. Goed dat hij dit jaar met samen Su is herenigd. Wij denken dat ze deze reis waar dan ook volgen. Na ons ontbijt met de lokale peanut butter en Edam (nee, geen Gouda) zijn we cultureel gaan doen en hebben een belangrijke historische locatie in de Nieuw Zeelandse geschiedenis bezocht, te weten de Waitangi National Reserve. Hier werd in 1840 een verdrag getekend tussen de Britse Kroon en 43 stamhoofden van de Maori, waarbij de stamhoofden hun soevereiniteit overdroegen aan de koningin van Engeland. Bij de ingang werden we verwelkomd door een stel Maori's. Gelukkig waren we redelijk vroeg (want eerst moest er nog met Waalre ge-facetimed worden) om de meute van de cruise voor te zijn. De cruiseboot die we eerst in Auckland in de haven zagen liggen, bleek nu hier in de Bay of Islands te liggen. En die cruise bleek later in de middag al weer vertrokken te zijn. Waar die cruisegangers 1 dag over doen, hebben wij in 4 uitgesmeerd. Het terrein rondom de Waitangi is utgesproken mooi, er liggen zelfs 2 replica's van de kano's waar ze de oversteek van Polynesia naar New Zealand hebben gemaakt. Ook wappert er een driemaster met drie vlaggen, in top de huidige vlag van New Zealand, aan stuurboord de oorspronkelijke vlag en aan bakboord de Union Jack. Nadat we over de uitgestrekte velden hadden geslenterd, werden we meegenomen in een heus Maori begroetingsritueel. Mensen die het national rugbyteam (" All Blacks", sponsored by Adidas) hebben gezien, weten ongeveer de eerste kennismaking met de tegenstander. Dat waren dus veel opgezette ogen, blote bibberende lijven, lange lappen tongen en rieten rokjes. Voordat we het meeting house binnentraden moesten alle schoenen uit en gingen we volgens goed Zeeuws gebruik op ons Falkesokjes naar binnen. De kids vonden de show super, later nog met 2 Maori's (21 en 22 jaar oud!) op de foto (gratis). W was helemaal opgewonden van de speer en moest en zou dat ding ook vasthouden, hetgeen geschiedde (beetje doorvragen, je kent ons zo langzamerhand wel). 

Een plens zoutwater

Na enige tijd werden verzocht op te krassen en zijn we naar de Falls hier om de hoek gegaan. Bleek een slechte kopie van Niagara te zijn, dus lekker op een bankje met de bammetjes gaan zitten, allerlei toeristen met camera's aan ons voorbij zien trekkend (niet wetende wat er te zien zou zijn, niet veel dus). Vervolgens bij de Countdown (met bonuscard, we zijn inmiddels bijna Silver member) op zoek naar vlees/zalm voor (alweer!) BBQ. 's Middags zijn de mannen weer gaan vissen, maar helaas geen geluk, wel veel sabbelaartjes, later de boot verruild voor kajak. Pa heeft nog even stoer de baai overgezwommen naar het eiland en weer terug. 

Langste autorit op Noordereiland

Morgen gaan we naar ons volgende vakantiehuis, in Rotorura. Bij het boeken van de huisjes in april dachten we dat Rotorura het mooiste zou zijn, maar Paihia is lastig te verslaan. We hebben van de week nog mailcontact gehad met de eigenares en ze keek uit naar onze komst (sleutel ligt 5 km voor het huis onder een mesthoop aan de linkerkant van de weg).

We will keep you posted,

P