22. Wat ons nu weer is overkomen

Goedemorgen trouwe lezers,

We moesten een goede pakkende titel vinden om jullie aandacht erbij te houden maar uit de leuke reacties van jullie allemaal vernemen we dat er driftig wordt meegelezen. De vorige up-date (zie hoofdstuk 21) werd in een fantastische coffee tent in Taupo getypt (gratis Wifi) maar de internetconnectie klapte halverwege uit. Gelukkig bleek het verhaal nog in cache te staan zodat we dat stukje tekst hier vanuit Napier hebben geupload.

I wanna know what love is

Vanochtend heerlijke route naar Taupo gereden. We kunnen het stuk Rotorua-Taupo bijna dromen want we hebben die trip al enkele malen gereden. Voor de zekerheid toch maar weer links gereden alhoewel dat voor sommige stukken ook anders kan (maar we zijn verstandig!). In Taupo hebben we een aantal boodschappen en souvervirs (nee toch niet nog meer!) gekocht. Gisteren nog een 6 CD box met power ballads gekocht. Wanneer we " Kinderen voor kinderen" beu zijn, dan mag de CD van p op. Afwiselend Aerosmith, Brain Adams, Foreigner etc, zonder wegvallende radiozenders wat hier tussen de bergen nog al eens voorkomt. Die muziek komt van pas bij het editen van onze roadmovie. We kunnen helaas geen video's uploaden want die bestanden zijn > 100 MB en dat vindt de NZ provider wel leuk maar onze beurs niet. Ok, terug naar Taupo.

Een mooie tip

We zaten in een park onze lunch te scoren en ontmoetten daar een Nederlands stel met 3 kids in de leeftijd van 7, 5 en 2 die een reis van 5 maanden door Australië en NZ aan het doen zijn. Ze hebben de Aussies achter de rug en blijken zo'n beetje eenzelfde schema als ons aan te houden. Ze hebben de kinderen van school kunnen halen door zichzelf bij de gemeente (Houten, voor de nieuwsgierigen) uit te schrijven en geen nieuwe woonplaats op te geven. Over mazen in de wet gesproken! Een leuke ontmoeting die mogelijk vervolg op het Zuidereiland kan krijgen (maar dan moet p op cappu trakteren, en dat is geen straf hier).

Is alles naar wens?

We lieten Taupo voor Taupo, hoewel we in de krant (en van een zeer attente volger) vernamen dat aanstaande zaterdag de Halve van Taupo op het programma staat. Het is te hopen dat er dan minder wind staat want de schuimkoppen stonden strak op het grootste meer van NZ. Cameron Brown, 10-voudig winnnaar van IM-NZ, gaat vast een mooi prijsje ophalen. De weg naar Napier is er een om in te lijsten: continu glooiend door een landschap dat lijkt op broccoli, hier en daar 7% stijgen, dan weer dalen. Wanneer je Napier nadert, wordt je al verwelkomd door de wineries waar ze hier geen gebrek aan schijnen te hebben. We hebben uit de LP een winerie gekozen waar kinderen ook welkom zijn, dus dat wordt 's middags aan de Sauvignon Blanc en andere verboden vruchten. 

En de sleutel is gevallen

Nadat we bij het Vistors Centre een schap met folders hadden geleegd, werd voor morgen een tour naar de Jan-van-Gentenkolonie per tractor geboekt. We kunnen, vanwege het getij, want aan de kust, pas tegen drieën opstappen. Vanaf de parkeerplaats van de Countdown (we gaan toch echt voor Gold member) hebben we ons adres gebeld om te melden dat we " very close the to the apartment"  waren. Helaas, onze huiseigenaresse was druk(?) met andere dingen en liet het helemaal aan ons over. De rit naar boven was appeltje-eitje, thanks to Theo. Nadat we een personal code (1399, niet verder vertellen) hadden ingevoerd in de safe rolde er een sleutel uit de muur. En wat we aantroffen was niet voor de poes!

Toch niet weer die Angus Beef

Ook deze locatie is weer top! De kinderen hebben we door het huis rondgeleid want ook voor ons niet meeviel. Er is een aparte tv-kamer met satelite-tv, een woonkamer met een plafond zo hoog als de EifelTower waar wel twintig spotjes in zitten. Nadat we de kamers hadden verdeeld (het lijkt wel een schoolkamp, de leiding slaapt apart) gingen we ons terras   verkennen, en ja hoor, er ws een BBQ (hadden we opgerekend) en ook nog een heuse jacuzzi. Nadat we de BBQ hebben getest, de oven opgestookt en de wijn ontkurkt kon de avondmaaltijd beginnen. Bij het eten zagen we zon langzaam achter de horizon in de Pacific wegzakken. Oh, wat was dat mooi!

Onze eigen hot springs

En de jacuzzi, why not after dinner? Eerst even de klep verwijderen en dan hup, erin! In de kast hingen ook nog 2 badjassen dus aan die handel! Nu nog de jets op standje 2, en wegdromen hier. De kids hebben volop genoten, dat wordt een vast ochtend/avondritueel. 

Hoor wie klopt daar kinderen?

En toen kwam de man met de baart plotseling in ons huis. Gelukkig hebben we een open haard dus de uit NL door de Sint meegebrachte kado's en pepernoten/strooigoed vonden hun plek. Iedereen was dolblij en E vroeg zich af hoe de Sint nu kon weten dat we hier in Napier waren. M heeft een mooi passsend verhaal verteld (horen jullie nog wel). We hebben  ons een beetje misselijk aan de pepernoten (eigenlijk kruidnoten, of kruitnoten na zo'n lange vlucht in een roltas) gegeten maar dat geeft niet. De Sint zou het vast ook gedaan hebben.We hebben ook met veel plezier de Sint CD gedraaid die in een reiskado uit Maastricht zat verpakt. Al in " ze pleen" naar HKG al uitgepakt maar nu goed voor de sfeer (zonnetje, 20 grd, echt 5 december weertje).

Nu nog even door ons huis lopen om nog in wat laatjes en kastjes te koekeloeren ( je weet maar nooit, jullie mogen raden wat we onder het bed in ons vorig huis aantroffen!) en dan naar bed. Voor de trouwe volgers, de reisleiding is vandaag al vijfentwintig (25!) jaar tomeloos verliefd.

Check de foto's in de laatste albums, ook de lokale favorieten

C U,

p

ps: vanaf nu weer enige dagen broadband Internet dus veel foto's, facetime, skype