23. De dag na de Sint, of hoe de wind waait over de klif

De waardering is wederzijds

Wij hebben on huis vanavond weer (te) laat geopend. Het middagprogramma barstte wederom weer uit de voegen maar kwantiteit en kwaliteit gaan hier "down under" hand in hand. De eerste ochtend verliep enigszins onwennig in dit nieuwe huis. Ook waren we druk met allerei Facetime, Skype en mailactiviteiten omdat we nu over dat brede bandje beschikken. In het guestbook staat iets over internetverbruik en "fair rules", maar ach we merken het wel. We lezen met zeer veul leut de reacties van de volgers zodat we nu alles weten over enkeloperaties, strijkje hier, strijkje daar, huiswerkklusjes, stilzitten en luisteren in de klas, en hondjes die inmiddels een pootje kunnen geven. Het nieuws uit NL volgen we eigenlijk niet om het NZ gevoel compleet te ab- en adsorberen. Van de contacten met NL weten we wel van de sneeuwperikelen maar politiek en andere gelegenheden buitenshuis, nee, in het geheel niet. We scoren hier elke dag de Herald, een soort mix tussen NRC-next en The Times uit UK, met elke dag een los magazine-achtig katern over reizen, boeken/films, theater, sport en ontspanning. Oftewel, elke dag een soort LUX-magazine ingevouwen, en dat voor net 2 NZD. Overigens loopt p, net zoals in NL, al enkele nummers achter wat overigens een goed teken is. Zie de foto's bij dit hoofdstuk over een survey van de beste city in de wereld. Waar gaat uw voorkeur naar uit?

Shop till you drop

Over steden gesproken, de kids hebben Monopoly van NZ gekregen en spelen dat 's ochtends na het broodje eten en dan 's avonds wordt het kapitalisme weer voortgezet. Met name W ontpopt zich als een rasechtige huisjemelker waar maar moeilijk, zo niet onmogelijk, mee te handelen valt. J speelt vaak de trouwe bankier, of is dat zoiets als zwarte sneeuw. Men vroeg zich ook af hoe de levensstandaard hier in NZ is. Nou, die is vergelijkbaar met NL, met de kanttekening dat het werkeloosheidspercentage rond de 6-7% schommelt. De ratio NZD-euro heeft, in het nadeel van de euro, de afgelopen jaren (hoe zou dat nou kunnen?) een flinke douw gekregen. De boodschapjes zijn hier dus vergelijkbaar of ietsjes duurder dan in Waalre. Maar de openingstijden van de stores zijn weer vriendelijker. De nachtshift gaat rond midnight aan de bak om de toko om zes uur weer open te gooien.

Mooi rondje beginnend op Bluff Hill

Vanochtend heeft p zijn vaste rondje (12 jaar geleden voor het laatst gelopen) lanfs de boulevard gelopen. Onderweg slechts één loopster gezien, maar wel de classic high five! Het weer was heet, zo'n 25 grd en dat op zwart asfalt, maar ja, het genieten was groter dan de inspanning die moest worden verricht. Inmiddels had m de kids van natte haartjes en korte nageltjes voorzien dus we konden vertrekken naar de Dutch shop in Hastings (20 min drive). En laat die shop nou verdwenen zijn! Gelukkig hing er in een bosje een bord met een nieuw adres, dus Navman van voer voorzien en on the way to the shop. Bij het binnenrijden van de straat wapperde de driekleur, dus daar moesten we zijn. De voertaal was Nederlands, de muntenheid niet. De zaak is 7 jaar geleden door een familie uit Rijswijk (ZH) overgenomen van een ouder echtpaar en de vrouw achter de counter gaf aan er van te kunnen rondkomen. We hebben echte De Ruytervlokken, dropjes en voor de kids zuurstok en snoepkettingen aangeschaft. De spullen worden door een Nederlander in Wellington (onze volgende stanplaats) geïmporteerd en over een aantal winkeltjes in NZ verspreid. Het zal wel lastig worden want er is nu ook een concurrerende internetwinkel (met de titel de heimweewinkel, opgezet door iemand met blauw bloed) die dezelfde spullen aan huis levert. Zo zie je maar weer, niet alleen boekwinkels hebben het zwaar maar ook de ouderwetse kruidenier (ze verkocht namlijke ook gehaktkruiden van Versteeg).

En ik hou helemaal niet van aardbeien

Om ons Terschellinggevoel aan te wakkeren hebben we daarna bij een zelfpluktuin aardbeien geplukt. De naam tuin moet hier worden opgevat als landgoed, met een mega-gaas eroverheen om gevogelte buiten te houden. De kids allemaal een emmer en kruipen maar. Dat het plukken goed ging bleek later bij de kassa. Hier in het huisje is ook een blender dus dat wordt (verplicht) ontbijten met een strawberry smoothie.

De redders aan de wal gaan op safari

We waren vervolgens keurig op tijd voor de safari langs de kust om de Jan-van-Gentenkolonie op een rotspunt in zee te bekijken. Je wordt daarbij op een door een tractor voorgetrokken open kar langs de vloedlijn vervoerd met af en toe een stop waarbij de bestuurder/gids/entertainer uitleg geeft over de structuur van de clifs en de vogels. Zeer indrukwekkende tocht met op de heenweg een beetje heftige regen (we gingen onder een soort taup zitten die ieder aan een puntje vasthield, waardoor het groepsgevoel een nieuwe dimensie kreeg) en toch wel een hoge waterstand. De kar liep soms bijna onder, dus voetjes omhoog en goed vasthouden want de driver had een voorliefde om over grote keien te rijden. Het rit werd beloond met een magnifiek uitzicht over de broedende kolonie en de Pacific. De terugweg was vanwege de droogte en de intredende ebtoestand een stuk aangenamer en na de ruim vier uur durende excursie kwamen we aan bij het beginpunt alwaar J van de driver de tractor het droge strand mocht oprijden (wel video, geen foto), nadat wel eerst iedereen de kar veilig had verlaten. Dus in Paihia moch p aan de stuurknuppel van de catamaran zitten, nu zat J op de bok wat hem beter afging dan p.

De Italiaanse schijf van vijf

De avond viel over Napier en een met prinzen bekroonde pizzeria bleek ook als take-away te fungeren dus Napoli en Magherita uit de kartonnen doos gegeten. Nog 3 rondjes Monopoly te hebben gespeeld (nog steeds niet af, W is inmddels aan het bouwen van hotels begonnen), gingen de kids onder de lappen, de reisleiding vermaakte zich daarna nog prima met cappu en thee.

Morgen bieden wij u weer een fijn programma aan!

Met warme groeten,

P

De foto's staan in het nieuwe album.