41. Tasman zee en " the naked run"

Ha vakantiegangers (met en zonder latjes),

Hebben jullie ook chapter 40 gelezen? Eerst doen, anders hebben jullie problemen met dit spannende verhaal.

We hebben weer Internet dus nu de dag hier in Milford Sound bijpraten. De weg van Te Anau naar Milford Sound (die we dus per coach deden) wordt omschreven als "the road isn't just a destination - it's a destination itself!" En daar is de spijker mee op zijn kop geslagen. Woorden (maar ook foto's) schieten tekort om die rit te beschrijven. De weg gaat door een onherbergzaam gebied (Grimselpas is kleuterwerk) en elke bocht verschaft weer nieuwe aanzichten. Omdat dit gebied de meeste regendagen van NZ kent, zijn hier de watervallen talrijk en vele malen hoger dan in de USA/CA. Ook zijn de rivieren hier zeer gevaarlijk: bij hevige regenval kan het waterpeil zeer snel stijgen en rotsblokken verplaatsen waardoor oversteekjes niet meer mogelijk zijn. Op een bepaald punt was men niet in staat een beg uit de rotswand te hakken en koos men ervoor een tunnel aan te leggen: The Homer Tunnel. De tunnel (op een hoogte van 945 m boven zeeniveau en 1,2 km lang met een hellingspercentage van zo'n 10%) kent nauwelijks verlichting en passeren moet in een zogenaamde bay. Vanwege de drukte in de zomer werkt men met verkeerslichten die 15 min wachttijd aangeven. De driver vertelde dat er voor de seizoenswerkers in Milford na het zomerseizoen een echte naked run (dus geen underpantrun zoals in Hawaii) wordt gehouden (we start with a lot of beers). Toch maar eens googelen, zou ik zeggen.

Van dik hout

De ochtend ving vroeg aan want het ontbijt werd om half acht opgeruimd waarna het ruime sop werd gekozen. De Tasman zee ligt tussen NZ en AU in en is een enorme plas water die vreselijk tekeer kan gaan. Gelukkig hadden we een kalme zee en was de deining voor ons al meer dan genoeg. De tocht door de sound (of fjord) is adembenemend. De boot vaart langs bergwanden die zich bijna rechtstandig uit de zee oprichten, met een hoogte van wel 1200 m. Het schijnt dat er hier (Redbull) aan base jumpen wordt gedaan! Hoe gek kan een mens zijn? Het weer was voortreffelijk dus de watervallen die we gisteren zagen waren nu verworden tot flauwe stroompjes. Tegen half tien waren we weer aan land, busje in en terug naar Te Anau, met opnieuw korte stops en wandelingen met uitleg.

Hoor ik daar Hazes?

We staan nu op een cmping in Te Anau en hebben de middag enigszins versuft van de geweldadige natuurindrukken doorgebracht. In het stadje bleek in de bios een natuurfilm over de Milford Sound te draaien, dus huppetee, naar binnen met de club. E merkte op dat het donker werd en viel prompt in slaap. Gelukkig ging ze, vanwege haar vierjarige leeftijd, voor niks mee. Op de camping wordt het drukker met kinderen (ook uit NL en NZ) dus druk gevoetbald en geklimrekt.

Morgen weer een stuk asfalt op het menu. We verlaten de West Coast en steken het Zuidereiland dwars over naar de grootste studentenstad van het Zuidereiland Dunedin (pak de kaart maar weer, Kees). Een goede 4 uur kachelen, moet geen probleem zijn.

Hebben jullie al een kerstmenu in gedachten?

gr p

Foto's (slechts een selectie, kom eens langs in W) in hoofdstuk 41